نقد فیلم کالیفرنیا
نقد فیلم: کالیفرنیا
محصول: ایتالیا 1977
کارگردان: میشل لوپو
فیلم کالیفرنیا یا همان "خداحافظ کالیفرنیا (درایتالیا)" در اواخر دوران وسترن اسپاگتی ساخته شد و می توان گفت که بعد از فیلم های کئوما و مردی به نام تبر این فیلم جزو بهترین ها قرار می گیرد.
داستان فیلم در مورد پایان یافتن جنگ انفصال و صلح شمالی ها و جنوبی هاست که در این میان افراد زیادی آواره و سرگردان شده اند ونه شغل مناسبی ندارند و نه امکانات لازم برای یک زندگی عادی.پس باید به بردگی مشغول شوند و در مقابل حقوق ناچیزی(نیم دلار در هفته) که به آن ها پرداخت میشود سرتعظیم فرود بیاورند.در این بین بازار کار جایزه بگیرها رونق فراوانی دارد و به طبق روال خودشان به شکار انسان ها مشغول هستند.حال قهرمان داستان ما یعنی جولیانو جما که یک سرباز جنگی جنوبی است با سرووضع کثیف و کمی متفاوت با رینگو ظاهر میشود.
از دیگر بازیگران شاخص فیلم می توان به ویلیام برگر که در فیلم هایی مانند رودررو(سرجوسولیما)و زاپاتا(جاینفرانکوپارلونی) ایفای نقش کرده است اشاره کرد که نقش پدر دوست کشته شده ی جولیانو جما را دارد و در نقش خود تقریبا موفق به نظر می رسد.
صحنه ی آغازی فیلم از یک شهر جنگ زده بارانی شروع میشود که البته بی شباهت به شهر آغازی فیلم جانگو(کوربوچی) نیست.باید گفت که کارگردانی فیلم تا قسمتی که دوست جما کشته می شود موفق است ولی در قسمت میانی فیلم که جما خواهر دوستش را به شهر برای خرید می برد تا زمانی که دختره گروگان گرفته می شود بسیار ضعیف عمل می کند ولی بعدا در صحنه های بعدی این ضعف را جبران می کند بااین حال در صحنه پایانی فیلم,دوباره ضعف جدیدی ایجاد می شود.
از لحاظ مکانیسم مانند فیلم برداری نورپردازی و... فیلم وضعیت بالاتر از متوسط را دارد ولی از لحاظ کارگردانی و فیلم نامه فیلم وضعیت متوسط و یا شاید مقداری پایین تر است.ولی ما نمی خواهیم فقط نقص ها و ایراد ها را بررسی کنیم زیرا دارای نقاط قوت و زیبایی هایی نیز هست.به عنوان مثال کار موسیقی فیلم که از جانی فریو است که به نوعی بعضی چیز ها پوشش می دهد و یا بازی رایموند هارمستوف که در ایران وی را بیشتر با نام میشل استروگوف می شناسند (و در این فیلم نقش منفی یک جایزه بگیر را دارد که بیشتر برای تفریح می کشد تا پول,زیرا می تواند حداقل افراد را زنده دستگیر کند ولی وی این زحمت بردن و مراقبت از افراد را به خود نمی دهد و مستقیما همه را می کشد و به طور کلی چون در اعلامیه ها درج می شود "زنده یا مرده" پس از لحاظ قانونی وی کار خلافی انجام نمی دهد) قابل قبول است و یا صحنه های آغازین فیلم خوب کارگردانی شده اند به طوری که حداقل یک بیننده تقریبا سخت گیر را می تواند تا لحظات آغازین فیلم نگهدارد.البته خود جولیانو جما هم که نقش اصلی فیلم را بر عهده دارد تقریبا موفق عمل می کند و هچنین به نوعی چهره همیشگی و معصوم رینگویی خود را در این فیلم نیز حفظ می کند او فردی است درستکار و خوش قول به طوری که در پایان فیلم مردی که خبرگزار بود به خاطر خوش قولی اش به او اعطمینان دارد که برخواهد گشت در نتیجه با افرادش صحنه را ترک می کند .
به طور کلی فیلم ریتم کندی ندارد و برخلاف سه گانه دلار سرجولئونه در این فیلم جایزه بگیر ها همانند یک شکارچی بی رحمی به تصویر کشیده شده اند که هیچ مرزی بین انسان و حیوان قائل نمی شوند و امیال خود را در اولویت قرار می دهند.البته این موضوع در فیلم های باشکوهی چون "سکوت مطلق" کوربوچی نیز به تصویر کشیده شده است.یکی دیگر نکات ممتاز فیلم نامه نشان دادن هرج و مرج و نقص در دستگاه دولتی است در واقع جمله ی"به یک زمین خوردن مدال می دهند" این موضوع را به روشنی بیان می کند. .
باتوجه به امکانات آن زمان و بودجه ای که برای این فیلم صرف شده است این فیلم را می توان جزو ماندگارترین وسترن های اسپاگتی بشمار آورد و همیشه حداقل در تاریخ سینما جزو فیلم های خاطره انگیز خواهد بود.
By:Reza
نقد فیلم: کالیفرنیا
محصول: ایتالیا 1977
کارگردان: میشل لوپو
|
فیلم کالیفرنیا یا همان "خداحافظ کالیفرنیا (درایتالیا)" در اواخر دوران وسترن اسپاگتی ساخته شد و می توان گفت که بعد از فیلم های کئوما و مردی به نام تبر این فیلم جزو بهترین ها قرار می گیرد.
داستان فیلم در مورد پایان یافتن جنگ انفصال و صلح شمالی ها و جنوبی هاست که در این میان افراد زیادی آواره و سرگردان شده اند ونه شغل مناسبی ندارند و نه امکانات لازم برای یک زندگی عادی.پس باید به بردگی مشغول شوند و در مقابل حقوق ناچیزی(نیم دلار در هفته) که به آن ها پرداخت میشود سرتعظیم فرود بیاورند.در این بین بازار کار جایزه بگیرها رونق فراوانی دارد و به طبق روال خودشان به شکار انسان ها مشغول هستند.حال قهرمان داستان ما یعنی جولیانو جما که یک سرباز جنگی جنوبی است با سرووضع کثیف و کمی متفاوت با رینگو ظاهر میشود.
از دیگر بازیگران شاخص فیلم می توان به ویلیام برگر که در فیلم هایی مانند رودررو(سرجوسولیما)و زاپاتا(جاینفرانکوپارلونی) ایفای نقش کرده است اشاره کرد که نقش پدر دوست کشته شده ی جولیانو جما را دارد و در نقش خود تقریبا موفق به نظر می رسد.
صحنه ی آغازی فیلم از یک شهر جنگ زده بارانی شروع میشود که البته بی شباهت به شهر آغازی فیلم جانگو(کوربوچی) نیست.باید گفت که کارگردانی فیلم تا قسمتی که دوست جما کشته می شود موفق است ولی در قسمت میانی فیلم که جما خواهر دوستش را به شهر برای خرید می برد تا زمانی که دختره گروگان گرفته می شود بسیار ضعیف عمل می کند ولی بعدا در صحنه های بعدی این ضعف را جبران می کند بااین حال در صحنه پایانی فیلم,دوباره ضعف جدیدی ایجاد می شود.
از لحاظ مکانیسم مانند فیلم برداری نورپردازی و... فیلم وضعیت بالاتر از متوسط را دارد ولی از لحاظ کارگردانی و فیلم نامه فیلم وضعیت متوسط و یا شاید مقداری پایین تر است.ولی ما نمی خواهیم فقط نقص ها و ایراد ها را بررسی کنیم زیرا دارای نقاط قوت و زیبایی هایی نیز هست.به عنوان مثال کار موسیقی فیلم که از جانی فریو است که به نوعی بعضی چیز ها پوشش می دهد و یا بازی رایموند هارمستوف که در ایران وی را بیشتر با نام میشل استروگوف می شناسند (و در این فیلم نقش منفی یک جایزه بگیر را دارد که بیشتر برای تفریح می کشد تا پول,زیرا می تواند حداقل افراد را زنده دستگیر کند ولی وی این زحمت بردن و مراقبت از افراد را به خود نمی دهد و مستقیما همه را می کشد و به طور کلی چون در اعلامیه ها درج می شود "زنده یا مرده" پس از لحاظ قانونی وی کار خلافی انجام نمی دهد) قابل قبول است و یا صحنه های آغازین فیلم خوب کارگردانی شده اند به طوری که حداقل یک بیننده تقریبا سخت گیر را می تواند تا لحظات آغازین فیلم نگهدارد.البته خود جولیانو جما هم که نقش اصلی فیلم را بر عهده دارد تقریبا موفق عمل می کند و هچنین به نوعی چهره همیشگی و معصوم رینگویی خود را در این فیلم نیز حفظ می کند او فردی است درستکار و خوش قول به طوری که در پایان فیلم مردی که خبرگزار بود به خاطر خوش قولی اش به او اعطمینان دارد که برخواهد گشت در نتیجه با افرادش صحنه را ترک می کند .
.JPG)   
|
به طور کلی فیلم ریتم کندی ندارد و برخلاف سه گانه دلار سرجولئونه در این فیلم جایزه بگیر ها همانند یک شکارچی بی رحمی به تصویر کشیده شده اند که هیچ مرزی بین انسان و حیوان قائل نمی شوند و امیال خود را در اولویت قرار می دهند.البته این موضوع در فیلم های باشکوهی چون "سکوت مطلق" کوربوچی نیز به تصویر کشیده شده است.یکی دیگر نکات ممتاز فیلم نامه نشان دادن هرج و مرج و نقص در دستگاه دولتی است در واقع جمله ی"به یک زمین خوردن مدال می دهند" این موضوع را به روشنی بیان می کند. .
باتوجه به امکانات آن زمان و بودجه ای که برای این فیلم صرف شده است این فیلم را می توان جزو ماندگارترین وسترن های اسپاگتی بشمار آورد و همیشه حداقل در تاریخ سینما جزو فیلم های خاطره انگیز خواهد بود.
By:Reza
