De vier vuisten van de duivel - Recensie

From The Spaghetti Western Database
Jump to: navigation, search


De vier vuisten van de duivel (Continuavano a chiamarlo Trinità)

4duivel.jpg
DE VIER VUISTEN VAN DE DUIVEL
Cast:

Music:

Guido & Maurizio De Angelis

Director:

View Database page

De Kerst komt er weer aan, en dat houdt voor velen in dat ook het duo Hill & Spencer weer in aantocht is. Met name in hun vaderland, Italië (de heren werden geboren als Mario Girotti en Carlo Pedersoli), zijn de films van het tweetal in de loop der jaren uitgegroeid tot kerstattracties, die in familiekring worden gesmaakt, tussen de kalkoenen en ander hapjes door. Het populairst zijn nog altijd de twee films waarmee het allemaal begon, de komische westerns rond de gebroeders Trinity en Bambino. Van deze twee, wordt de sequel door velen het hoogst aangeslagen.

Het succes van de eerste film, They call me Trinity (Lo Ciamavano Trinità), kwam als een donderslag bij heldere hemel. Een zeer welkome donderslag, want de productie van de spaghettiwesterns lag op zijn gat. Eigenlijk wilde regisseur Barboni (hij noemde zich internationaal Clucher, niet wetende dat deze naam er voor Engelstaligen heel bizar – eerder Frans - uitzag) een min of meer serieuze western maken, maar iemand (waarschijnlijk Spencer) kwam op het idee de komische toer op te gaan. De eerste film aarzelt daarom soms nog tussen de hardere aanpak à la Leone (er worden nog een aantal schurken neergeschoten) en ware slapstick, en ook zijn er nog wat oneerbiedige, seksueel getinte grappen. Zo worden Hill verliefd op twee Mormoonse jongedames, die geen bezwaren hebben tegen een triootje. Het feestje gaat niet door, als je begrijpt wat ik bedoel, maar de toespelingen waren voldoende om sommigen ongerust te maken. In het vervolg, Trinity is still my Name (… continuavano a chiamarlo Trinità) vallen geen slachtoffers, en worden geen toespelingen gemaakt op seksuele pikanterieën. Hill wordt natuurlijk weer verliefd, maar dit keer op een jongedame die er zo onschuldig uitziet dat een kusje op de wang alles is waaraan kan worden gedacht. De film is wat je noemt familievermaak bij uitstek.

In een vroege scène zien we hoe Trinity en Bambino hun ouderlijk huis bezoeken. Hun oude vader is een beetje ongerust: zelf is hij altijd een echte boef geweest, maar zijn twee zoons zijn zo goedhartig dat hij vreest dat ze weleens het goede pad zouden kunnen opgaan. Daarom wendt hij een beroerte voor, en laat hen beiden aan zijn sterfbed plechtig beloven dat ze hun leven lang keurige rovers en paardendieven zullen blijven. Natuurlijk doen Trinity en Bambino hun uiterste best om de laatste wens van hun vader te respecteren, maar door hun goedhartigheid voelen ze zich telkens genoodzaakt om de armen en de weerlozen te beschermen tegen de bandieten.

Trinity is still my Name heeft amper een scenario, het is meer een reeks losse scènes, bijeengehouden door de twee acteurs die slecht proberen te zijn, maar zich telkens goed gedragen. Goed in morele zin, welteverstaan, want hun manieren laten nogal te wensen over. Het hoogtepunt van de film is een hilarische scène in een Frans restaurant, waarbij de formele gebruiken en het gebrek aan manieren van het tweetal in frontale botsing komen. Ook hilarisch is een scène waarin Spencer een biechtstoel sloopt: als zijn biechtvader voor hem begint te bidden, denkt hij dat de man wat te verbergen heeft …

De sequel heeft minder verhaal dan het origineel, en ook wat minder venijn, maar de acteurs en de regisseur zijn beter op elkaar ingespeeld en de film kabbelt aangenaam van de ene scène naar de andere. Aan het slot is er uiteraard weer een massale knokpartij. De Trinity-films bieden de kijkers precies wat hij verwacht: ongecompliceerd plezier. Uitzonderlijk zijn ze eigenlijk niet, zelfs de knokpartijen zijn soms wat klungelig uitgevoerd, maar ze schijnen exact de juiste toon te treffen. Eet smakelijk, en veel plezier.

--Scherpschutter 15:12, 2 March 2010 (UTC)

DVD

4vuistenduivel.jpg
  • Distributie: Bridge Pictures
  • Regio: 2 (PAL)
  • Taal: Engels
  • Ondertitels: Nederlands (optioneel)
  • Schermformaat: 4:3 Letterbox
  • Speelduur: 109 min.
Cookies help us deliver our services. By using our services, you agree to our use of cookies.